"ben burdayım, artık ben de varım" diyordu sanki bebeğimiz.
bu, sanırım benim hayatımda duyup duyabileceğim en güzel söz öbeği olduğu gibi bir o kadar da ürkütücüydü. böylesine karışık bir duygu yoğunluğu yaşadığımı hatırlamıyorum. bir anda omuzlarına koskocaman bir sorumluluk yüklediğini hissettim, şapşallaştım, güldüm, ağladım.
baba oluyordum.
benden bir can dünyaya gelecekti.
bazı anlar kelimeler eksik kalır, mutluluğunu ifade edemezsin ya. işte o an, bu andı.
sonra doktor kontrolu zamanı gelir.. ultrasona alınır eşiniz.
bir kese ve içinde bebeğinizi görürsünüz, o kadar küçüktür ki sadece 2,2 cm ve 2 gramdır..
sonra bir ses gelir.. derinden..
bu zamana kadar ki en güzel melodidir sizin için bu..
"küt, küt, küt..."
heyecanlanırsınız, eliniz ayağınız titrer adeta.. ağlarsınız. mutluluktan.
bebeğinizin sağlıklı olduğunu, yaşamın bir ucundan tutunmaya çalıştığını görürsünüz.
artık, o küçücük görünen bebeğiniz hayatınızda koskocaman bir yere sahiptir..
bütün öncelikler onundur..
umarım isteyen tüm erkekler bu mutluluğu yaşar..
bir sonraki mutluluk ise, özlemle beklenileni, bebeğinizi kucağınıza almanızdır..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder